Misschien hebben jullie mij al eens kwispelend door de zaak zien lopen.Vroeger kwam ik hier altijd met mijn oude baasje, meneer Chris. Toen het minder goed ging met hem, moest hij worden opgenomen in een hospice. Ik mocht helaas niet mee, gelukkig had hij al een nieuw thuis voor mij gevonden.
Maar wow, niemand had mij verteld dat er in mijn nieuwe huis zoveel lekkers te vinden was. Elke dag wacht ik netjes voor de klapdeuren van de keuken tot mijn plakje ham aankomt wandelen. Wanneer de baasjes hard aan het werk zijn, ben ik alleen thuis. Dit vind ik iets minder leuk. Als de baasjes ’s avonds eindelijk klaar met werken zijn, mag ik gezellig bij de meiden komen kroelen. Heerlijk vind ik dat, al die aandacht.
Uiteindelijk hoop ik een echte horeca hond te worden. Extra lief zijn tegen de baasjes en de meiden, dan worden die plakjes ham misschien ooit wel biefstukken. Maar voor nu is er maar 1 ding wat ik wil zeggen tegen u; Als ik u blaffend tegemoet kom rennen, wees dan niet bang. Ik doe heel stoer voor mijn baasjes, maar stiekem wil ik alleen maar knuffelen.
